-
1 przyznanie
n.(= uznanie) acknowledgement, admission; (= udzielenie) award, granting; (= zasądzenie) adjudication; ( stopnia naukowego) conferment ( komuś upon sb); (np. funduszy) allocation.n.acknowledgement, confession, admission; przyznanie się do błędu recognition of one's error; przyznanie się do porażki/niepowodzenia admission of one's defeat/failure; przyznanie się do winy confession of one's guilt; prawn. plea of guilty.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyznanie
-
2 wina
( przewinienie) fault; ( uczucie) guilt; ( odpowiedzialność) guilt, blame(nie) przyznać się ( perf) do winy — ( o oskarżonym) to plead (not) guilty
* * *f.1. ( wykroczenie) fault; trespass; ona nie jest bez winy she's not without fault; przypisywać komuś winę za coś blame sb for sth, attribute the blame for sth to sb; przyznać/nie przyznać się do winy prawn. plead guilty/not guilty; przyznanie się do winy admission of guilt; udowodnić komuś winę prove sb guilty.2. ( odpowiedzialność) guilt; blame; nie poczuwam się do winy I don't feel guilty; ponosić winę za spowodowanie wypadku bear blame for the accident; przyjmować winę za coś take blame for sth; zrzucać winę na kogoś pin l. lay blame on sb.3. (= powód złego) fault; to moja wina it's my fault; rozwód z orzeczeniem winy prawn. fault-based divorce; rozwód bez orzekania winy prawn. no-fault divorce.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wina
-
3 milczący
adj* * *a.1. (= małomówny) silent, tacit, tight-lipped.2. (= odbywający się bez słów) tacit; milcząca większość polit. silent majority; milcząca zgoda tacit consent; milczące przyznanie się do winy tacit admission of guilt.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > milczący
-
4 wym|óc
pf (wymogę, wymożesz, wymógł, wymogła, wymogli) vi wymóc coś na kimś to make sb do sth- wymógł na rodzicach zgodę na małżeństwo he made his parents agree to his marriage- policjant wymógł na podejrzanym przyznanie się do winy the policeman forced the suspect into admitting his guiltThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wym|óc
-
5 wymu|sić
pf — wymu|szać impf vt to extort [pieniądze, informacje]- wymusić coś od kogoś to extort sth from sb- wymusić na kimś zrobienie czegoś to force sb to do sth- wymuszono na nim przyznanie się do winy he was coerced into admitting his guilt- wymusił na znajomym pożyczkę he forrced his colleague into lending him some moneyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wymu|sić
-
6 słusznie
Ⅰ adv. grad. 1. (trafnie) [zauważyć, nadmienić, nazwać, określić] aptly, rightly 2. (sprawiedliwie) [nagrodzić, ukarać, domagać się] justly, rightly- „będę domagać się przeprosin” – „i słusznie, przecież cię obrażono” ‘I’m going to demand an apology’ – ‘and rightly so, you’ve been insulted’Ⅱ inter. that’s right- „proponuję jeszcze zaczekać” – „słusznie, tak będzie lepiej” ‘I suggest we should still wait a bit’ – ‘that’s right, we’d better’* * *adv( sprawiedliwie) rightly* * *adv.1. (= zgodnie z prawdą) rightly, justly; słusznie zauważyć, że... point out rightly that...; słuszniej byłoby powiedzieć, że... to be more exact...2. (= sprawiedliwie) rightly, fairly, justly; słusznie spodziewać się nagrody be rightly expecting a reward.3. ( jako przyznanie racji) (that's) right!; całkiem słusznie quite rightly (so); słusznie, mieliśmy iść do teatru that's right, we were (supposed) to go to the theater.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > słusznie
См. также в других словарях:
samokrytyka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. samokrytykayce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krytyka wobec samego siebie, swoich działań : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzeczowa, twórcza samokrytyka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
święte oburzenie — {{/stl 13}}{{stl 7}} oburzenie wynikające z chęci obrony uznawanych poglądów, przekonań; czasem ironicznie, dopatrując się w tym uczuciu fałszu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyznanie się Piotra do ateizmu wywołało święte oburzenie miejscowych… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
samokrytyka — ż III, CMs. samokrytykayce, blm 1. «krytyka samego siebie, swego postępowania» Surowa, szczera, śmiała samokrytyka. 2. «publiczne przyznanie się do swoich błędów wobec grupy, z którą się współpracuje» Wystąpić z samokrytyką. Złożyć samokrytykę … Słownik języka polskiego
wyznanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. wyznać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyznanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. wyznanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymóc — dk XI, wymócmogę, wymócmożesz, wymócmógł, wymócmogła, wymócmogli, wymócmógłszy «wydobyć coś od kogoś, uzyskać coś u kogoś usilnym staraniem, naleganiem, natarczywymi żądaniami; wymusić» Wymóc na kimś przyznanie się do winy. Wymógł na rodzicach… … Słownik języka polskiego
wydusić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wyduszać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wydusić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, wydusićduszę, wydusićsi, wydusićduś, wydusićduszony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymuszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wymuszaćam, wymuszaća, wymuszaćają, wymuszaćany {{/stl 8}}– wymusić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wymuszaćmuszę, wymuszaćsi, wymuszaćmuś, wymuszaćmuszony {{/stl 8}}{{stl 7}} stosując różne formy nacisku, wyłudzać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sprawiedliwość — ż V, DCMs. sprawiedliwośćści, blm 1. «sprawiedliwe postępowanie; sprawiedliwy sąd o czymś; bezstronność osądu, obiektywizm» Należna sprawiedliwość. Sprawiedliwość dziejowa. Obywatelska sprawiedliwość. Sprawiedliwość w sądach, w postępowaniu, w… … Słownik języka polskiego
Невмержицкие — Герб Езержа Описание герба … Википедия
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
kapitulacja — ż I, DCMs. kapitulacjacji; lm D. kapitulacjacji (kapitulacjacyj) «poddanie się nieprzyjacielowi, zaprzestanie walki, układ dotyczący warunków poddania się» Warunki kapitulacji. Akt (bezwarunkowej) kapitulacji. Podpisać kapitulację. przen.… … Słownik języka polskiego